KARA KIŞ BEYAZ DÜŞ

Kitabı okuyalı epey zaman oldu. Kafamda ki düşünceler, kalbimde ki duygular toplanıp uygun cümlelere bir türlü dönüşemediler. Zira, kitapta öyle kuvvetli cümleler, öyle duygu yüklü betimlemeler var ki o cümleleri düşünmekten kendi cümlelerimi kuramadım.

Kitabı okurken neredeyse hiç ayraç kullanmadım. Bittiğinde ise, kitap elimde uzun süre düşüncelere daldım.

Kitap, Hakime Hanım’ın “Ben bu davaya bakamam!” cümlesiyle başlıyor. Hakime Hanım’ı , davayı yavaş ama sabırsızlıkla öğreniyoruz. Öyle zaman oluyor ki olaylara müdahil olmak, Zeynep’in diyemediklerini bağıra bağıra demek istiyorsunuz…

Velhasıl, kalemi kuvvetli bir yazar okumak istiyorsanız tereddütsüz, mutlaka ama mutlaka okuyun.

Kitaptan alıntı:

“Gün gelir, iki kadın, tıpkı kumaş ile astar gibi aynı kalıp üzerine aynı makasla biçilir. Tıpkı Akgül ve benim gibi… Bir elbisenin, birbirinin üzerine geçmiş iki ayrı parçasıydık biz.

Akgül kumaşıydı bu elbisenin, görünen yüzü.

Bense gizli yanıydım, astarı…”