Hayat Bilgisi

Bugünlerde kızımın farklı farklı sorularıyla karşılaşıyorum.

-Anne bizim evde eskilerden kalma eşya var mı? Aileden kalan eski birşey var mı?

-Hayır

-Kıyafet de olabilir, ev eşyası da veya biriktirdiğin birşey…

Ben hayır dedikçe örnekler çoğaltıyor, ısrar ediyordu. Hayat Bilgisi dersinde öğretmeni soruyormuş. Öğretmenine söyle dedim; annem fazla olan hiçbir şeyi bırakmaz, hep başkalarına verir.

-Sahi ben ne zaman son vermiştim, biriktirme işine?

Paylaşmanın daha mutluluk verici olduğunu anladığım zaman sanırım. İnsanlar yok olup giderken, nesneler anılarını içlerinde taşımaya devam ederler. Başka ellerde, yeni hikayelerde anlam bulurlar.

İlginç bir duygudur “biriktirmek”…

Oyuncak biriktirmek ile başlar biriktirme serüveni.

Sonra çeşitlenir biriktirmeye konu olan şeyler.

Önceleri masumca ve eğlencelidir aslında bir şeyler biriktirmek.

Defterin arasına koyduğun çiçekleri,

Yolculuk, müze giriş, sinema, tiyatro, maç vs. biletlerini,

Arkadaşlarından gelen notları biriktirirsin…

Sonra eşyaları biriktirmeye başlarsın, sana ait olan herşeyi…

Ve maddesel olan hiçbir şeyi verememeye başlarsın, paylaşamamaya…

Oysaki biriktirmeler içinde bir tanesi vardır ki, o en değerlisidir.

O da “iyi insan” biriktirmektir. Bu da sadece gönül kazanarak olur, gönülden gönüle paylaşarak olur.

Çocuklara nesne biriktirmek yerine iyi insan biriktirmeyi öğretebilirsek, hayat daha hafif, ve de dünya daha güzel olacaktır.

İşte ” Hayat Bilgisi” nin cevabı bu kızım: